இப்பொழுது
யோசிக்கையில்
கொஞ்சம் வெட்கம் அமர்கிறது
நீ அருகில்லாத கணத்தை யோசிக்கப் பயந்தேன்
எனினும் நீ பிரிந்தாய்
கசப்புகளின் கோப்பையோடு
கொஞ்ச நாட்கள் ....
எனினும் ஞாபகம் என்பது
கீழிறங்கிச் சென்று
ஓரடுக்கில் பதுங்கியிருக்கியிருக்கிறது
யாரும் கிளராதபோது
நல்ல பிள்ளையாய்ப் படுத்திருக்கிறது
உன் பெயரை யாரும் சொல்வதை
நான் விரும்பவில்லை
அடுக்கில் இருந்து
மேலெழும் நினைவுகளை
இப்போது வெறுக்கிறேன்
உனது பெயரில்
இப்பொழுதும்
ஒரு சிலிர்ப்பை உணர்கிறேன்
எனினும் சிலிர்ப்பில்
எனது உடல் கனக்கிறது
நோய்களின் கூடாரமாய்
நானாகுவதாய் பிரமை சுழல்கிறது
நீ வெகு துாரத்தில் இருக்கிறாய்
என் நினைவின்றி இருக்கிறாய்
உன் பெயர்ச்சாவி
என் கதவுகள் எல்லாவற்றையும்
மளமளவென்று திறக்கிறது
தென்றல் புகுந்து வருடிய காலம் இப்போது இல்லை
உடலைச் சல்லடையிடுகிறது புயற்காற்று
எனவே அவள் பெயரை
யாரும் சொல்லற்க.....!
சிலிப்பு வருகிறது அவள் பெயர்சொல்லும் போது என்பதில் எத்தனை நினைவுகள் மீளாய்வு செய்யமுடிகிறது நண்பரே ஓரு பக்கமாக நீங்கள் என் நினைவுகளை மறந்தவள் என்று சொல்லும் அதேகனம் அந்த ஜீவனுக்கி உங்களைப்போல் ஓரு ஊடகம் கிடைத்தால் தன்பக்க வாதங்களை மறுத்துரைப்பாள்.ஓருபக்கம் சாவிக்கதவுகள் பலரிடம் மூடியே கிடக்கிறது சோகம் எனும் உண்மை வெளியே தெரியக்கூடாது என்ற காலத்தின் பயத்தினால்.முதல்முறையாக உங்கள் வலையை இன்றுதான் படித்தேன் நல்லவற்ரை அடையாளம்கான நேரமும்கைகூடனுமே!
பதிலளிநீக்கு