உன்னைப் பற்றி நான் எழுதும் இறுதிக் கவிதை

த.அஜந்தகுமார்


எப்படியோ மீண்டும் மீண்டுமாய்
உன்னை நினைக்கத் தூண்டும் வாழ்க்கை!
நான் நினைக்க மறுத்தாலும்
ஏதோவொன்றின் பொறியில் இருந்து
மூண்டு மிளாசி வளர்கிறாய்

எனது கண்களில் குத்தி இறங்கி
வலிகளைத் தந்துவிட்டுப் புன்னகைக்கிறாய்
நானே என்னில் கோபப்பட்டும்
உன்னை எறிந்து விடமுடியாத துக்கத்தில்
……………………………………….. ..................................
எதையுமே விட்டு வைக்காமல்
யோசித்துத் தொலையும் மனதில் உள்ள
உனது சுவடுகளில்
தேங்கித் ததும்பும் கண்ணீரில்
உன் முகம்தான் தெரிகிறது

உன்னை வேறொருவன் நிறைத்துவிடப் போகும் வாழ்வில்
உன்னை என்னை விட்டு
எறியாது இருக்கும் துரோகத்திற்கு
நான் என்ன செய்வது?
…………………….. …………………......
உன்னைப் பற்றி நான் எழுதும்
இறுதிக் கவிதையாய் இது இருக்கட்டும்

26042010 2216